Stel jezelf eens voor. “Ik ben Carole Himpens, 56 jaar, getrouwd en moeder van vier kinderen. 16 jaar geleden ruilden we het Oost-Vlaamse Lievegem in voor Koekelare-Bovekerke, een gemeente waar we meteen verliefd op werden. Snel werd ik actief in verschillende verenigingen en werd ik leesbegeleider van de kinderjury van de plaatselijke bibliotheek. Ik was ook zes jaar schepen bij de partij van de burgemeester, toen SP.A, nu Vooruit. Enkele jaren geleden werd ik schepen af, maar kon aanblijven als gemeenteraadslid, waardoor ik nog altijd politiek op de hoogte blijf en het reilen en zeilen van onze charmante gemeente op de voet volg. Als voorzitter van de 11.11.11-groep Koekelare probeer ik m’n steentje bij te dragen aan 11.11.11 Nationaal en tracht ik 11.11.11 een vaste waarde in Koekelare te geven. Met mijn huidige job als begeleider in Huize Tordale in Torhout, een instelling voor mensen met een licht fysieke en mentale beperking, ben ik heel trots daar deel van te mogen uitmaken, want ook in Koekelare is Tordale actief en bekend met ‘De Stip’.”
Hoe blik je terug op het jaar van de coronapandemie?
“De coronapandemie heeft me letterlijk met beide voeten terug op de grond gezet. De vele maatregelen dwongen ons om veel thuis te blijven. Dat heeft de rust in me teruggebracht. Toen besefte ik dat die rush waarin we leefden niet goed was voor ons welzijn. Werken met mensen met een beperking in deze coronatijden heeft mij getoond dat het anders kan. Zij hebben mij doen inzien dat je gelukkig kunt zijn met veel minder, genieten van de kleine dingen. Dat we onze kinderen niet moeten pushen om van alles en nog wat te doen. Dat je vervelen thuis geen zonde is, maar gezond. Dat in je zetel zitten buiten in de tuin met een kop koffie in de hand, best een meerwaarde kan zijn. Dat het leven een pak gezelliger kan zijn als je de nodige rust en tijd neemt. Dat heeft corona me geleerd. Door de corona heeft de digitalisering overal snel zijn intrede gedaan. Fysiek contact mocht niet meer. Communiceren via scherm, dat is niets voor mij.”
Hoe kijk je vooruit? “Iedereen verlangt weer naar het normale leven van voor corona. Terug zoals het was? Nee, liever niet eigenlijk. Voor mij hoeft die overvolle agenda niet meer. En dat heeft niets te maken met ouder worden.”